alborotar

Escoitar
alborotar

lat volutāre ‘axitar’ con influencia de alborozar

  1. v t

    Poñer en estado de axitación, xeralmente unha multitude.
  2. v i

    Facer barullo dando voces, berros e provocando escándalo.
  3. v pron

    Poñerse en desorde.
  4. v pron

    Poñerse nun estado de alporizamento ou nerviosismo máximo.

Sinónimos

alborozar, axitar, barullar, bourear, perturbar

Citas

  • Alborotou os rapaces de clase coa súa actitude medrosa
  • Alborotouse todo ao coñecer as boas novas
  • Co vento alborotóuselle o veo
  • Os nenos alborotan moito cando están no recreo

Palabras vecinas

alborexar albornoz alborotador -ra alborotar alboroto alborozar alborozo
Conjugar
VERBO alborotar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles alboroto
alborotas
alborota
alborotamos
alborotades
alborotan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles alborotaba
alborotabas
alborotaba
alborotabamos
alborotabades
alborotaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles alborotei
alborotaches
alborotou
alborotamos
alborotastes
alborotaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles alborotara
alborotaras
alborotara
alborotaramos
alborotarades
alborotaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles alborotarei
alborotarás
alborotará
alborotaremos
alborotaredes
alborotarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles alborotaría
alborotarías
alborotaría
alborotariamos
alborotariades
alborotarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles alborote
alborotes
alborote
alborotemos
alborotedes
alboroten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles alborotase
alborotases
alborotase
alborotasemos
alborotasedes
alborotasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles alborotar
alborotares
alborotar
alborotarmos
alborotardes
alborotaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
alborota
-
-
alborotade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles alborotar
alborotares
alborotar
alborotarmos
alborotardes
alborotaren
Xerundio alborotando
Participio alborotado
alborotada
alborotados
alborotadas