embetumar

embetumar

betume

v t

Cubrir unha cousa con betume.

Ex: Tes que embetumar os zapatos que xa están moi sucios.

Citas

  • Tes que embetumar os zapatos que xa están moi sucios.
Conjugar
VERBO embetumar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embetumo
embetumas
embetuma
embetumamos
embetumades
embetuman
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embetumaba
embetumabas
embetumaba
embetumabamos
embetumabades
embetumaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embetumei
embetumaches
embetumou
embetumamos
embetumastes
embetumaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embetumara
embetumaras
embetumara
embetumaramos
embetumarades
embetumaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embetumarei
embetumarás
embetumará
embetumaremos
embetumaredes
embetumarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embetumaría
embetumarías
embetumaría
embetumariamos
embetumariades
embetumarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embetume
embetumes
embetume
embetumemos
embetumedes
embetumen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embetumase
embetumases
embetumase
embetumasemos
embetumasedes
embetumasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embetumar
embetumares
embetumar
embetumarmos
embetumardes
embetumaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
embetuma
-
-
embetumade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
embetumar
embetumares
embetumar
embetumarmos
embetumardes
embetumaren
Xerundio embetumando
Participio embetumado
embetumada
embetumados
embetumadas