embargar

Escoitar
embargar

lat v *imbarricāre

  1. v t

    Reter determinados bens por mandato xudicial.
  2. v t

    Obstaculizar a realización dunha acción.
  3. v t

    Provocar a alguén unha emoción intensa que lle causa unha alleación dos sentidos.

Antónimos

desembarcar

Confrontaciones

comisar, confiscar, requisar

Citas

  • A influencia da súa irmá embargaba a súa capacidade de decisión
  • A orde obrigaba a embargar a casa e o resto dos seus bens
  • Ó ver os seus fillos fóra de perigo embargouno a emoción e non deu falado

Palabras vecinas

embargable embargador -ra embargamento embargar embargo embarque embarrado
Conjugar
VERBO embargar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles embargo
embargas
embarga
embargamos
embargades
embargan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles embargaba
embargabas
embargaba
embargabamos
embargabades
embargaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles embarguei
embargaches
embargou
embargamos
embargastes
embargaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles embargara
embargaras
embargara
embargaramos
embargarades
embargaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles embargarei
embargarás
embargará
embargaremos
embargaredes
embargarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles embargaría
embargarías
embargaría
embargariamos
embargariades
embargarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles embargue
embargues
embargue
embarguemos
embarguedes
embarguen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles embargase
embargases
embargase
embargasemos
embargasedes
embargasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles embargar
embargares
embargar
embargarmos
embargardes
embargaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
embarga
-
-
embargade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles embargar
embargares
embargar
embargarmos
embargardes
embargaren
Xerundio embargando
Participio embargado
embargada
embargados
embargadas