disonar

Escoitar
disonar

lat dissonāre

  1. v i

    Formar dous ou máis sons unha combinación inharmoniosa ou pouco agradable ao oído.
  2. v i

    Estar en desacordo dúas ou máis cousas.

Citas

  • Na súa execución moitas notas disonaron
  • Os seus caracteres disonaban, O único que disona nesta estancia é a cor das paredes

Palabras vecinas

disolver disonancia disonante disonar disosmia dispar disparador -ra
Conjugar
VERBO disonar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disono
disonas
disona
disonamos
disonades
disonan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disonaba
disonabas
disonaba
disonabamos
disonabades
disonaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disonei
disonaches
disonou
disonamos
disonastes
disonaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disonara
disonaras
disonara
disonaramos
disonarades
disonaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disonarei
disonarás
disonará
disonaremos
disonaredes
disonarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disonaría
disonarías
disonaría
disonariamos
disonariades
disonarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disone
disones
disone
disonemos
disonedes
disonen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disonase
disonases
disonase
disonasemos
disonasedes
disonasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disonar
disonares
disonar
disonarmos
disonardes
disonaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
disona
-
-
disonade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disonar
disonares
disonar
disonarmos
disonardes
disonaren
Xerundio disonando
Participio disonado
disonada
disonados
disonadas