disentir

Escoitar
disentir

lat dissentīre

  1. v i

    Ter ou manifestar unha opinión contraria respecto a outros.
  2. v i

    Estar en desacordo unha cousa con outra.

Sinónimos

discrepar, diverxer

Antónimos

asentir

Citas

  • Aquel home era o único que disentía da opinión xeral, Nas cuestións fundamentais sempre disentes de min
  • As súas palabras disentían da súa forma de pensar

Palabras vecinas

disentería disentérico -ca disentimento disentir disépalo -la disertación disertador -ra
Conjugar
VERBO disentir
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disinto
disentes
disente
disentimos
disentides
disenten
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disentía
disentías
disentía
disentiamos
disentiades
disentían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disentín
disentiches
disentiu
disentimos
disentistes
disentiron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disentira
disentiras
disentira
disentiramos
disentirades
disentiran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disentirei
disentirás
disentirá
disentiremos
disentiredes
disentirán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disentiría
disentirías
disentiría
disentiriamos
disentiriades
disentirían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disinta
disintas
disinta
disintamos
disintades
disintan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disentise
disentises
disentise
disentisemos
disentisedes
disentisen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disentir
disentires
disentir
disentirmos
disentirdes
disentiren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
disinte
-
-
disentide
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles disentir
disentires
disentir
disentirmos
disentirdes
disentiren
Xerundio disentindo
Participio disentido
disentida
disentidos
disentidas