desembarullar

Escoitar
desembarullar

des- + embarullar

v t

Facer que algo deixe de estar embarullado.

Ex: Desembarullou todas aquelas facturas para ordenalas.

Antónimos

embarullar

Confrontaciones

desenredar

Citas

  • Desembarullou todas aquelas facturas para ordenalas.

Palabras vecinas

desembarrancar desembarrar desembarrilar desembarullar desembaular desembazar desembebedar
Conjugar
VERBO desembarullar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desembarullo
desembarullas
desembarulla
desembarullamos
desembarullades
desembarullan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desembarullaba
desembarullabas
desembarullaba
desembarullabamos
desembarullabades
desembarullaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desembarullei
desembarullaches
desembarullou
desembarullamos
desembarullastes
desembarullaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desembarullara
desembarullaras
desembarullara
desembarullaramos
desembarullarades
desembarullaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desembarullarei
desembarullarás
desembarullará
desembarullaremos
desembarullaredes
desembarullarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desembarullaría
desembarullarías
desembarullaría
desembarullariamos
desembarullariades
desembarullarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desembarulle
desembarulles
desembarulle
desembarullemos
desembarulledes
desembarullen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desembarullase
desembarullases
desembarullase
desembarullasemos
desembarullasedes
desembarullasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desembarullar
desembarullares
desembarullar
desembarullarmos
desembarullardes
desembarullaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desembarulla
-
-
desembarullade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desembarullar
desembarullares
desembarullar
desembarullarmos
desembarullardes
desembarullaren
Xerundio desembarullando
Participio desembarullado
desembarullada
desembarullados
desembarulladas