desdeñar

Escoitar
desdeñar

lat dedĭgnare

  1. v t

    Tratar ou mostrar desdén cara a alguén ou a algo.
  2. v t

    Non ter en conta algo por consideralo de pouca importancia.

Sinónimos

desprezar, menosprezar

Confrontaciones

menosprezar

Citas

  • Desdeña todo o que teña que ver coa política
  • Desdeñou o problema que lle presentou o seu fillo porque tiña outras cousas máis urxentes que atender

Palabras vecinas

desdeixar desdeixo desdén desdeñar desdeñoso -sa desdentado -da desdentar
Conjugar
VERBO desdeñar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desdeño
desdeñas
desdeña
desdeñamos
desdeñades
desdeñan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desdeñaba
desdeñabas
desdeñaba
desdeñabamos
desdeñabades
desdeñaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desdeñei
desdeñaches
desdeñou
desdeñamos
desdeñastes
desdeñaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desdeñara
desdeñaras
desdeñara
desdeñaramos
desdeñarades
desdeñaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desdeñarei
desdeñarás
desdeñará
desdeñaremos
desdeñaredes
desdeñarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desdeñaría
desdeñarías
desdeñaría
desdeñariamos
desdeñariades
desdeñarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desdeñe
desdeñes
desdeñe
desdeñemos
desdeñedes
desdeñen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desdeñase
desdeñases
desdeñase
desdeñasemos
desdeñasedes
desdeñasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desdeñar
desdeñares
desdeñar
desdeñarmos
desdeñardes
desdeñaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
desdeña
-
-
desdeñade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles desdeñar
desdeñares
desdeñar
desdeñarmos
desdeñardes
desdeñaren
Xerundio desdeñando
Participio desdeñado
desdeñada
desdeñados
desdeñadas