damnificar

damnificar

lat damnificāre

v t

Causar dano grave de carácter colectivo a persoas ou cousas.

Ex: A galerna damnificou os cultivos da zona costeira.

Sinónimos

Antónimos

Citas

  • A galerna damnificou os cultivos da zona costeira.
Conjugar
VERBO damnificar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
damnifico
damnificas
damnifica
damnificamos
damnificades
damnifican
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
damnificaba
damnificabas
damnificaba
damnificabamos
damnificabades
damnificaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
damnifiquei
damnificaches
damnificou
damnificamos
damnificastes
damnificaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
damnificara
damnificaras
damnificara
damnificaramos
damnificarades
damnificaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
damnificarei
damnificarás
damnificará
damnificaremos
damnificaredes
damnificarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
damnificaría
damnificarías
damnificaría
damnificariamos
damnificariades
damnificarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
damnifique
damnifiques
damnifique
damnifiquemos
damnifiquedes
damnifiquen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
damnificase
damnificases
damnificase
damnificasemos
damnificasedes
damnificasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
damnificar
damnificares
damnificar
damnificarmos
damnificardes
damnificaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
damnifica
-
-
damnificade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
damnificar
damnificares
damnificar
damnificarmos
damnificardes
damnificaren
Xerundio damnificando
Participio damnificado
damnificada
damnificados
damnificadas