cursar

cursar

lat cursāre ‘correr’

  1. v t
    1. Dar curso a un documento tramitándoo á autoridade correspondente.

    2. Dar a orde pertinente para que algo se realice.

  2. v t

    Estar realizando os estudos dun curso ou dunha materia.

Citas

  • Cursou a instancia para solicitar unha bolsa
  • O presidente cursou a orde de parar os ataques
  • Todos os fillos cursan estudios universitarios
Conjugar
VERBO cursar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
curso
cursas
cursa
cursamos
cursades
cursan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cursaba
cursabas
cursaba
cursabamos
cursabades
cursaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cursei
cursaches
cursou
cursamos
cursastes
cursaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cursara
cursaras
cursara
cursaramos
cursarades
cursaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cursarei
cursarás
cursará
cursaremos
cursaredes
cursarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cursaría
cursarías
cursaría
cursariamos
cursariades
cursarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
curse
curses
curse
cursemos
cursedes
cursen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cursase
cursases
cursase
cursasemos
cursasedes
cursasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cursar
cursares
cursar
cursarmos
cursardes
cursaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
cursa
-
-
cursade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cursar
cursares
cursar
cursarmos
cursardes
cursaren
Xerundio cursando
Participio cursado
cursada
cursados
cursadas