culminar

Escoitar
culminar

lat culmināre ‘levantar, elevar’

  1. v t

    Dar a unha cousa a súa máxima intensidade.
  2. v i

    Chegar unha cousa ao seu punto máis elevado ou ao seu momento máis importante.
  3. v i [ASTRON ]

    Chegar un astro ao meridiano superior do observador.

Citas

  • Culminou o seu libro cunha serie de poemas dedicados á súa nai
  • Os xogos culminaron coa entrega dos premios

Palabras vecinas

culm* culminación culminante culminar culminícola culombio culpa
Conjugar
VERBO culminar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles culmino
culminas
culmina
culminamos
culminades
culminan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles culminaba
culminabas
culminaba
culminabamos
culminabades
culminaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles culminei
culminaches
culminou
culminamos
culminastes
culminaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles culminara
culminaras
culminara
culminaramos
culminarades
culminaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles culminarei
culminarás
culminará
culminaremos
culminaredes
culminarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles culminaría
culminarías
culminaría
culminariamos
culminariades
culminarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles culmine
culmines
culmine
culminemos
culminedes
culminen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles culminase
culminases
culminase
culminasemos
culminasedes
culminasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles culminar
culminares
culminar
culminarmos
culminardes
culminaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
culmina
-
-
culminade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles culminar
culminares
culminar
culminarmos
culminardes
culminaren
Xerundio culminando
Participio culminado
culminada
culminados
culminadas