cribar

cribar

lar crībrāre ‘cribar’

  1. v t

    Pasar algunha cousa pola criba ou polo cribo co fin de separar aquilo que interesa de corpos estraños.

  2. v t

    Quitar as impurezas a determinadas cousas inmateriais.

Confrontaciones

peneirar

Citas

  • Cribou moita xente no primeiro casting que realizou
  • Cribou o centeo despois de o mallar, Os buscadores de ouro cribaban a area en busca do metal precioso
  • O corrector criboulle o escrito
  • O neno cribou o caderno co xenio que tiña, A sarabia cribou as follas das cepas
Conjugar
VERBO cribar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cribo
cribas
criba
cribamos
cribades
criban
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cribaba
cribabas
cribaba
cribabamos
cribabades
cribaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cribei
cribaches
cribou
cribamos
cribastes
cribaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cribara
cribaras
cribara
cribaramos
cribarades
cribaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cribarei
cribarás
cribará
cribaremos
cribaredes
cribarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cribaría
cribarías
cribaría
cribariamos
cribariades
cribarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cribe
cribes
cribe
cribemos
cribedes
criben
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cribase
cribases
cribase
cribasemos
cribasedes
cribasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cribar
cribares
cribar
cribarmos
cribardes
cribaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
criba
-
-
cribade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
cribar
cribares
cribar
cribarmos
cribardes
cribaren
Xerundio cribando
Participio cribado
cribada
cribados
cribadas