contentar

contentar

contento

  1. v t

    Facer que alguén se poña contento.

  2. v t

    Satisfacer algunha cousa a alguén.

  3. v pron

    Poñerse feliz e contento.

  4. v pron

    Darse por satisfeita unha persoa cunha cousa.

Sinónimos

Antónimos

Citas

  • A nova contentou a toda a xente
  • Contentáronse co que lles tocou
  • Non se contentou tanto como eu agardaba
  • Os acordos non contentaron a maioría
Conjugar
VERBO contentar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
contento
contentas
contenta
contentamos
contentades
contentan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
contentaba
contentabas
contentaba
contentabamos
contentabades
contentaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
contentei
contentaches
contentou
contentamos
contentastes
contentaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
contentara
contentaras
contentara
contentaramos
contentarades
contentaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
contentarei
contentarás
contentará
contentaremos
contentaredes
contentarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
contentaría
contentarías
contentaría
contentariamos
contentariades
contentarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
contente
contentes
contente
contentemos
contentedes
contenten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
contentase
contentases
contentase
contentasemos
contentasedes
contentasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
contentar
contentares
contentar
contentarmos
contentardes
contentaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
contenta
-
-
contentade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
contentar
contentares
contentar
contentarmos
contentardes
contentaren
Xerundio contentando
Participio contentado
contentada
contentados
contentadas