condoer

condoer

lat condolĕre

v pron

Sentir dó pola pena ou polas desgrazas de alguén.

Ex: Condóese dos máis pobres Ex: Condoeuse cos pais pola morte do seu fillo)

Citas

  • Condóese dos máis pobres
  • Condoeuse cos pais pola morte do seu fillo)
Conjugar
VERBO condoer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
condoio
condoes
condoe
condoemos
condoedes
condoen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
condoía
condoías
condoía
condoïamos
condoïades
condoían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
condoín
condoíches
condoeu
condoemos
condoestes
condoeron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
condoera
condoeras
condoera
condoeramos
condoerades
condoeran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
condoerei
condoerás
condoerá
condoeremos
condoeredes
condoerán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
condoería
condoerías
condoería
condoeriamos
condoeriades
condoerían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
condoia
condoias
condoia
condoiamos
condoiades
condoian
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
condoese
condoeses
condoese
condoesemos
condoesedes
condoesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
condoer
condoeres
condoer
condoermos
condoerdes
condoeren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
condoe
-
-
condoede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
condoer
condoeres
condoer
condoermos
condoerdes
condoeren
Xerundio condoendo
Participio condoído
condoída
condoídos
condoídas