concretar

concretar

concreto

  1. v t

    Reducir algo aos seus puntos esenciais.

  2. v t

    Precisar algo.

  3. v pron

    Limitarse a tratar unha cousa dentro de certos límites e excluíndo outros asuntos.

Citas

  • Malia a insistencia dos xornalistas sobre a súa vida privada, concretouse a falar só de asuntos profesionais, A proba de avaliación concretouse na arte de vangarda
  • Na rolda de prensa non concretou nada sobre as novas fichaxes do equipo, Chamareite e concretaremos as condicións do novo contrato
  • O avogado concretou a súa acusación do delicto con tres probas contundentes, Concretaches o meu pensamento en poucas palabras
Conjugar
VERBO concretar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concreto
concretas
concreta
concretamos
concretades
concretan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concretaba
concretabas
concretaba
concretabamos
concretabades
concretaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concretei
concretaches
concretou
concretamos
concretastes
concretaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concretara
concretaras
concretara
concretaramos
concretarades
concretaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concretarei
concretarás
concretará
concretaremos
concretaredes
concretarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concretaría
concretarías
concretaría
concretariamos
concretariades
concretarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concrete
concretes
concrete
concretemos
concretedes
concreten
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concretase
concretases
concretase
concretasemos
concretasedes
concretasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concretar
concretares
concretar
concretarmos
concretardes
concretaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
concreta
-
-
concretade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
concretar
concretares
concretar
concretarmos
concretardes
concretaren
Xerundio concretando
Participio concretado
concretada
concretados
concretadas