competer

competer

lat competĕre ‘corresponder, competer’

v i

Corresponder a alguén unha responsabilidade sobre algunha cousa.

Ex: Non sei por qué insiste tanto se este asunto non lle compete.

Sinónimos

Citas

  • Non sei por qué insiste tanto se este asunto non lle compete.
Conjugar
VERBO competer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
competo
competes
compete
competemos
competedes
competen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
competía
competías
competía
competiamos
competiades
competían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
competín
competiches
competeu
competemos
competestes
competeron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
competera
competeras
competera
competeramos
competerades
competeran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
competerei
competerás
competerá
competeremos
competeredes
competerán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
competería
competerías
competería
competeriamos
competeriades
competerían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
competa
competas
competa
competamos
competades
competan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
competese
competeses
competese
competesemos
competesedes
competesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
competer
competeres
competer
competermos
competerdes
competeren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
compete
-
-
competede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
competer
competeres
competer
competermos
competerdes
competeren
Xerundio competendo
Participio competido
competida
competidos
competidas