clamor
clamor
lat clamōre
s
m
Conxunto tumultuoso e confuso de voces ou berros proferidos por unha multitude que pide algo ou expresa algún sentimento.
Ex: O clamor dunha muller interrompeu o silencio da noite Ex: O clamor do público foi unánime con respecto ós vertidos químicos, Os espectadores interrompían o espectáculo con intensos clamores Ex: O Señor escoitou o clamor do seu pobo
Citas
- O clamor do público foi unánime con respecto aos vertidos químicos, Os espectadores interrompían o espectáculo con intensos clamores
- O clamor dunha muller interrompeu o silencio da noite
- O Señor escoitou o clamor do seu pobo