chocar

chocar

lat v *cloccare, no canto de *clociāre, do verbo glocīre ‘cacarexar’

  1. v t [BIOL ]

    Proporcionar certos vertebrados calor corporal aos seus ovos para que estes completen o seu desenvolvemento e dean lugar a novos individuos.

  2. v t fig e fam

    Manifestarse ou comezar a sentir os primeiros síntomas dunha enfermidade.

  3. v i

    Poñerse choca unha ave, especialmente a galiña.

Sinónimos

Citas

  • A fogueira chocou toda a tarde ata que prendeu lume
  • A merla chocou tres ovos
  • Chocaron dúas galiñas case ao mesmo tempo
  • O rapaz chocou a enfermidade durante catro días
Conjugar
VERBO chocar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
choco
chocas
choca
chocamos
chocades
chocan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
chocaba
chocabas
chocaba
chocabamos
chocabades
chocaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
choquei
chocaches
chocou
chocamos
chocastes
chocaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
chocara
chocaras
chocara
chocaramos
chocarades
chocaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
chocarei
chocarás
chocará
chocaremos
chocaredes
chocarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
chocaría
chocarías
chocaría
chocariamos
chocariades
chocarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
choque
choques
choque
choquemos
choquedes
choquen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
chocase
chocases
chocase
chocasemos
chocasedes
chocasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
chocar
chocares
chocar
chocarmos
chocardes
chocaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
choca
-
-
chocade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
chocar
chocares
chocar
chocarmos
chocardes
chocaren
Xerundio chocando
Participio chocado/choco
chocada/choca
chocados/chocos
chocadas/chocas