abastecer

abastecer

bastar ‘abastecer’ ou bastir xerm bastjan ‘construír’

  1. v t

    Proporcionar o necesario a alguén e poñelo á súa disposición.

  2. v pron

    Aprovisionarse do indispensable.

Sinónimos

Antónimos

Confrontaciones

subministrar

Citas

  • O helicóptero tivo que aterrar para abastecerse de combustible
Conjugar
VERBO abastecer
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abastezo
abasteces
abastece
abastecemos
abastecedes
abastecen
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abastecía
abastecías
abastecía
abasteciamos
abasteciades
abastecían
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abastecín
abasteciches
abasteceu
abastecemos
abastecestes
abasteceron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abastecera
abasteceras
abastecera
abasteceramos
abastecerades
abasteceran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abastecerei
abastecerás
abastecerá
abasteceremos
abasteceredes
abastecerán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abastecería
abastecerías
abastecería
abasteceriamos
abasteceriades
abastecerían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abasteza
abastezas
abasteza
abastezamos
abastezades
abastezan
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abastecese
abasteceses
abastecese
abastecesemos
abastecesedes
abastecesen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abastecer
abasteceres
abastecer
abastecermos
abastecerdes
abasteceren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
-
abastece
-
-
abastecede
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles
abastecer
abasteceres
abastecer
abastecermos
abastecerdes
abasteceren
Xerundio abastecendo
Participio abastecido
abastecida
abastecidos
abastecidas