brillar

Escoitar
brillar

it brillare

  1. v i

    Desprender luz un obxecto.
  2. v i

    Destacar por algunha calidade admirable.
  3. v i

    Manifestar algo con entusiasmo.

Sinónimos

coruscar, lucir, relucir, resplandecer, sobresaír

Confrontaciones

escintilar, fulgurar

Citas

  • A luz do faro brilla no medio da noite
  • A súa pintura brilla sobre o resto de artistas da súa época
  • O seu rostro brillaba coa felicidade

Palabras vecinas

brillante brillantez brillantina brillar brillo brinca brinca
Conjugar
VERBO brillar
Forma verbal: Infinitivo

Indicativo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles brillo
brillas
brilla
brillamos
brillades
brillan
Pretérito imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles brillaba
brillabas
brillaba
brillabamos
brillabades
brillaban
Pretérito perfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles brillei
brillaches
brillou
brillamos
brillastes
brillaron
Pretérito pluscuamperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles brillara
brillaras
brillara
brillaramos
brillarades
brillaran
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles brillarei
brillarás
brillará
brillaremos
brillaredes
brillarán
Condicional Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles brillaría
brillarías
brillaría
brillariamos
brillariades
brillarían

Subxuntivo

Presente Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles brille
brilles
brille
brillemos
brilledes
brillen
Imperfecto Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles brillase
brillases
brillase
brillasemos
brillasedes
brillasen
Futuro Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles brillar
brillares
brillar
brillarmos
brillardes
brillaren

Imperativo

Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles -
brilla
-
-
brillade
-

Formas nominais

Infinitivo conxugado Eu
Ti
El/Ela
Nos
Vos
Eles brillar
brillares
brillar
brillarmos
brillardes
brillaren
Xerundio brillando
Participio brillado
brillada
brillados
brilladas