bramar

1. v i

   Emitir o seu son característico gran número de rumiantes, como o touro, a vaca e algúns animais salvaxes.

2. v i

   Proferir unha persoa fortes berros a consecuencia dun estado de cólera.

3. v i

   Producir o mar ou o vento un son semellante ao bramido dos animais.

Sinónimos

Citas

• A vaca non paraba de bramar coa fame que tiña
• O mestre bramaba contra o alumno, O cativo non parou de bramar cando crebou o xeonllo
• O vento bramaba entre as follas das árbores