desnortar

1. v t

   Facer perder a alguén o rumbo previsto.

2. v t fig

   Facer que alguén sufra unha alteración que non lle permita ter un comportamento axeitado.

3. v t fig

   Alterar a alguén para que non saiba qué facer ou dicir.

4. v pron

   Perder alguén o rumbo previsto.

5. v pron fig

   Desviarse unha persoa do bo camiño.

6. v pron fig

   Alterarse alguén de xeito que non sabe qué facer ou dicir.

Sinónimos

Confrontacións

Citas

• As súas críticas desnortan a calquera
• Desnortouno aquel sinal no medio do camiño
• Desnortouse ao cambiar de colexio e de amigos
• Desnortouse cando todos comezaron a preguntarlle a un tempo
• Desnortouse no cume do monte
• Tiña as ideas moi claras pero os consellos do pai desnortárono